News

Hans Heg

Klassieke Zaken 21 mei 2021

Hoe ‘authentiek’ willen we het hebben?

(…)

Adolphe Sax zorgde voor een opmerkelijk nieuw geluid. We kunnen niet meer zonder die specifieke klank van ‘zijn’ saxen. Maar wacht even. Jullie gaan er toch prat op dat er in Nederland meer saxofoonkwartetten zijn dan waar ook? Klopt. Toch heeft niemand zich kennelijk gerealiseerd dat 21 maart zo’n bijzondere dag was. Omdat we nog volop in de weer waren met Beethoven. 250 en de 50ste sterfdag van Stravinsky, die eraan zat te komen. Ter verdediging: zowel het Amstel als het Berlage Saxophone Quartet heeft wel degelijk om aandacht gevraagd. Ja, voor hun nieuwe cd’s.

Ook een vorm van eerbetoon. Sax heeft overigens meer ellende dan plezier beleefd aan zijn vondst. Hij werd beschuldigd van plagiaat en heeft verschillende processen moeten voeren. Daardoor balanceerde hij op het laatst op de rand van de financiële afgrond. Treurig lot voor iemand die zo’n belangrijke uitvinding op z’n naam heeft staan. Daarom prijs ik me nu gelukkig dat het Amstel Quartet via American Dream, waarvan een deel zelfs voor het ensemble is geschreven, een andere kijk op recente Amerikaanse muziek biedt.

Hoe ‘authentiek’ willen we het hebben? Daarbij is het spannend om met minder bekende componisten als Marc Mellits, Paul Creston, Michael Torke, John Cage en Christian Lauba te worden geconfronteerd. Highlights? De Tapas die Mellits tussen 2007 en 2017 schreef. Zeven spitse miniaturen als voorgerecht. En als toetje een swingende Mambo van Lauba. Een Tunesische componist die zijn opleiding in Frankrijk kreeg en ook bij Ligeti studeerde. Hij loopt inmiddels tegen de zeventig. Wat de vraag oproept: waarom hebben we zo weinig van hem gehoord?

(…)